Historia
Historyczne korzenie miejscowości sięgają już XV wieku, jednak pierwsze wzmianki na temat majątku pochodzą z XVI wieku, kiedy w 1526 roku rodzina Cieleśnickich założyła tu folwark. Na przestrzeni stuleci właścicielami folwarku były między innymi rodzina Andruszkiewiczów, Kochanowskich i bialskich Radziwiłłów. Prężny rozkwit cieleśnickiej posiadłości rozpoczął się na początku XIX wieku, kiedy majątek zakupił Andrzej Serwiński. Nowy gospodarz w znacznym stopniu przyczynił się do rozrostu oraz unowocześnienia folwarku, za jego rządów zbudowano oficynę i oranżerię w otoczeniu parku krajobrazowego, on również podjął budowę klasycystycznego pałacu (lata 1832-1835) według projektu Antonio Corazziego, wybitnego włoskiego architekta, który zaprojektował min. budynek Teatru Wielkiego w Warszawie.
Lata 20. XX wieku przynoszą kolejną modernizację majątku. Ówczesny właściciel, syn Marii Serwińskiej i Henryka Różyczki de Rosenwerth, Stanisław, rozbudował folwark, wyposażył w gorzelnię, młyn parowy, cegielnię i elektrownię, a także założył dobrze prosperujące gospodarstwo rybne, hodowlane i rolne. Z uwagi na zniszczenia w czasie wojny polsko-bolszewickiej, w latach 1921-28 pałac został przebudowany a jego wnętrza unowocześnione (architektami prac remontowo-budowlanych byli Kazimierz Skórewicz i Romuald Gutt). Stanisław Różyczka de Rosenwerth był wybitnym działaczem społeczno-gospodarczym południowego Podlasia, zainicjował on między innymi powstanie Podlaskiej Wytwórni Samolotów, w której był jednym z udziałowców i konstruktorów.
We wrześniu 1939 majątek cieleśnicki zajęły wojska sowieckie, a następnie niemieckie. Ród Różyczka de Rosenwerth zarządzał majątkiem do 1945 roku, później dobra cieleśnickie przeszły na własność Skarbu Państwa Polskiego i zostały przekształcone w Państwowe Gospodarstwo Rolne. W latach 1946-1950 w pałacu funkcjonował Dom Pracy Twórczej. W latach 60 XX wieku pałac stał się własnością PGR w Cieleśnicy i mieściła się tu sala kinowa, klubokawiarnia, ośrodek zdrowia i mieszkania pracownicze.
W 2009 roku pałac nabyła Barbara Chwesiuk i rozpoczęła projekt adaptacji zespołu pałacowo-parkowego Cieleśnica na obiekt hotelarsko-gastronomiczny o wysokim standardzie. Remont pałacu został ukończony w 2013 roku. Od roku 2018 pałac jest własnością spółki akcyjnej Cieleśnica SA.
W 2019 roku Cieleśnica SA zakupiła budynki gorzelni i winiarni, rozpoczynając remont obiektów. W chwili obecnej w budynku Starej Winiarni produkowane są wyroby Manufaktury Cieleśnica. Trwają prace projektowe remontu gorzelni.
Pałac
Budynek klasycystyczny z 1835 roku. Zaprojektowany przez Antonio Corazziego na rzucie prostokąta, frontem zwrócony na zachód. Układ wnętrz jest dwutraktowy, z okrągłym holem na osi i przylegającą doń od północy klatką schodową. W elewacji frontowej znajduje się wgłębiony portyk z dwiema parami kolumn, zwieńczony attyką z fryzem o motywach wazonu i antytetycznie ustawionych gryfów, rogów obfitości i wici akantu. W portyku zbudowano szerokie przeszklone drzwi, a w drugiej kondygnacji duże zamknięte półkoliście okno.
Pałac otacza 9,5 ha park krajobrazowy ze zbiornikiem wodnym. Park został założony w 1810 r. przez Andrzeja Serwińskiego, a zaaranżowano go w stylu angielskim. Tworzą go pomnikowe jesiony, sosny czarne, dęby, rzadkie drzewa i krzewy, na jego terenie znajduje się także system wodny ze stawem. Ponadto w skład zespołu pałacowego wchodzi klasycystyczna oranżeria z II ćw. XIX w., trwają prace nad projektem jej renowacji. Jest to obiekt murowany z cegły, otynkowany, na rzucie wydłużonego sześciokąta, z przybudówką od północy.
Z pałacem wiąże się również pewna legenda. Mówi ona, że na łąkach Cieleśnicy, pod borem zwanym Hołobud, znajdował się staw z wyspą, a na niej cerkiew. Pewnego razu podczas uroczystości weselnej cerkiew ta zapadła się pod ziemię wraz z panem młodym i gośćmi weselnymi. Przy stawie tym, za czasów Kolberga, rosła ogromna, stara topola nadbużańska, zwana Sokor. Na niej to według legendy co noc siadał biały gołąb i gruchał żałośnie – miała to być dusza panny młodej. Po dzień dzisiejszy wśród starszych mieszkańców okolicy krąży legenda, że w niedzielne popołudnie nad stawem można usłyszeć dzwony zapadłej pod ziemię cerkwi.
Od 2013 roku pałac przyjmuje gości hotelowych. Do ich dyspozycji oddano 10 pokoi, 3 sale konferencyjno-restauracyjne, salę kinową i salę barową. W piwnicach pałacu jest SPA, wyposażone w gabinet kosmetyczny, łaźnię fińską i łaźnię turecką z gabinetem masażu.
Manufaktura